Het is woensdag 8 februari, 21u30..... Ons Scad avontuur loopt ten einde. We hebben net een heerlijk buffet gehad. Zooooo lekker gegeten. Het zal tegenvallen om weer zelf te mogen koken en we zullen het zeker missen, het heerlijke Indische eten. Hier onze lieve dames die altijd voor ons klaarstonden.
Allemaal een kadootje gekregen en we drinken nu ons slotbiertje op het terras.
Morgenvroeg vertrekken we richting Kovalam. Onderweg bezoeken we nog een houten paleis en daarna terug naar ons strand. Daar gaan Sarah en ik nog voor een Ayurvedische massage..... en dan het vliegtuig in....
Vanochtend hebben we nog een programma gehad met de ouderen van verschillende dorpen. Scad regelt 1 x per maand een bijeenkomst voor deze mensen. Hier krijgen ze medicijnen, een luisterend oor, zingen ze, delen ze hun zorgen, spelen spelletjes, eten samen... Enfin, hier zijn ze een dag gelukkig samen.
Namiddag hebben Sarah en ik nog een Tuk Tuk genomen naar het dichtst bij gelegen dorpje omdat we dat nog niet gedaan hadden. Moesten we natuurlijk nog even ervaren.
Verder zijn de koffers gepakt. Morgen bloggen we waarschijnlijk niet meer.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, ook aan dit....
Bedankt allemaal om te lezen en tot in het weekend. Ben heel erg blij om iedereen die ik graag zie weer terug te zien en om mijn mannetjes te kunnen voelen. Maar het gevoel is ook dubbel. We hebben hier fantastische dagen gehad, dus er is ook het vreemde gevoel van dit te moeten gaan missen.
Het was een unieke ervaring.... Ik zal jullie er allemaal nog ontzettend veel over vertellen, maar misschien moeten jullie er maar eens over nadenken om het zelf te komen ervaren. In het guesthouse van Scad zijn jullie in ieder geval altijd welkom.
Nandry,
Nicole
Sarah
Allemaal een kadootje gekregen en we drinken nu ons slotbiertje op het terras.
Kiki en onze Charles
Op deze foto links Kianne, de mama van Sarah en rechts Kiki, de tante van Sarah.
Deze dames zijn de bezielers van Scad Belgium, de Woman for Woman groepen.
Aan hun een dikke merci voor het organiseren want zonder hun waren wij hier niet!
Morgenvroeg vertrekken we richting Kovalam. Onderweg bezoeken we nog een houten paleis en daarna terug naar ons strand. Daar gaan Sarah en ik nog voor een Ayurvedische massage..... en dan het vliegtuig in....
Vanochtend hebben we nog een programma gehad met de ouderen van verschillende dorpen. Scad regelt 1 x per maand een bijeenkomst voor deze mensen. Hier krijgen ze medicijnen, een luisterend oor, zingen ze, delen ze hun zorgen, spelen spelletjes, eten samen... Enfin, hier zijn ze een dag gelukkig samen.
Namiddag hebben Sarah en ik nog een Tuk Tuk genomen naar het dichtst bij gelegen dorpje omdat we dat nog niet gedaan hadden. Moesten we natuurlijk nog even ervaren.
Verder zijn de koffers gepakt. Morgen bloggen we waarschijnlijk niet meer.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, ook aan dit....
Bedankt allemaal om te lezen en tot in het weekend. Ben heel erg blij om iedereen die ik graag zie weer terug te zien en om mijn mannetjes te kunnen voelen. Maar het gevoel is ook dubbel. We hebben hier fantastische dagen gehad, dus er is ook het vreemde gevoel van dit te moeten gaan missen.
Het was een unieke ervaring.... Ik zal jullie er allemaal nog ontzettend veel over vertellen, maar misschien moeten jullie er maar eens over nadenken om het zelf te komen ervaren. In het guesthouse van Scad zijn jullie in ieder geval altijd welkom.
Nandry,
Nicole
Sarah
Allez, nondepiededju wat zijn die 17 dagen toch omgevlogen. De rekening is gecontroleerd schat, als je niet te gek doet mag je nog even blijven want hier is het echt berekoud. Allez hopelijk kunnen jullie nog wat slapen tijdens de terugvlucht want hier on Belgie ligt het ritme toch wat hoger (hihihihihi). Tot vrijdag en bedankt voor de leuke verhaaltjes...
BeantwoordenVerwijderen